Reprezentacja Polski nie pozostawiła żadnych złudzeń podczas finału Drużynowych Mistrzostw Europy na żużlu. Z łatwością pokonała Duńczyków, Brytyjczyków oraz Szwedów. Występ biało-czerwonych pokazał, że nie wyszli z wprawy, jeśli chodzi o formułę czwórmeczu rodem z Drużynowego Pucharu Świata. Zdobyli łącznie aż 47 punktów, a dodatkowo w całych zawodach bezbłędnie jechał Janusz Kołodziej.
Polscy hegemonowie
Jeszcze przed startem zawodów było wiadomo, że to reprezentacja Polski jest największym faworytem do zdobycia tytułu Drużynowych Mistrzostw Europy. Rafał Dobrucki, trener polskiej kadry żużlowej, na tę prestiżową imprezę posłał do boju najlepszych kadrowiczów. O sile składu Polaków rywale przekonali się już w pierwszych biegach, gdy indywidualne zwycięstwa kolejno odnieśli Bartosz Zmarzlik, Janusz Kołodziej i Maciej Janowski. Inauguracyjny start nie wyszedł jednak tylko Patrykowi Dudkowi, któremu nie udało się zdobyć punktu.
To, że Polacy tak świetnie rozpoczęli pierwszą serię, wcale jednak nie oznacza, że przyszło im to z łatwością. Zmarzlik musiał się sporo napracować, żeby wyprzedzić równie szybkiego Dana Bewleya w pierwszej gonitwie. Podobnie było w drugiej gonitwie dnia, w której Janusz Kołodziej wyprzedził Roberta Lamberta dopiero na ostatnim okrążeniu.
Dwie pierwsze serie startów wskazywały na to, że najgroźniejszym rywalem dla biało-czerwonych mogą być właśnie Brytyjczycy. Po pierwszej serii startów wcale nie odstawali od Polaków, tracąc do nich tylko dwa punkty, a sygnał do walki pokazali też Duńczycy. W 5. wyścigu popis jazdy dał Frederik Jakobsen, który z sukcesem zastąpił Rasmusa Jensena i dołożył trzy oczka do dorobku reprezentacji.
Golęcińska corrida
Szybko okazało się, że pozostałe reprezentacje nie będą jedynym zagrożeniem dla zawodników Rafała Dobruckiego. Oprócz walki na torze zawodnicy musieli też stoczyć potyczkę z samym torem. W niedzielne popołudnie „Golaj” nie był w najlepszym stanie, o czym dobitnie przekonał się Maciej Janowski. Zawodnika Betard Sparty Wrocław „podniosło” na pierwszym łuku 6. biegu, co poskutkowało upadkiem, a także wykluczeniem z wyścigu. W efekcie rywale odrobili nieco strat do Polaków, choć nie na długo.
W następnych gonitwach zwycięstwa również odnieśli reprezentanci Polski, Bartosz Zmarzlik oraz Janusz Kołodziej. Ten ostatni osiągnął je w imponującym stylu, mijając jednocześnie Leona Madsena i Olivera Berntzona niesamowitą piką na przeciwległej prostej drugiego okrążenia.
Wówczas ściganie zaczęło schodzić na dalszy plan. Fatalne warunki torowe powodowały przedłużające się przerwy pomiędzy biegami, podczas których starano się doprowadzić tor do użyteczności. Zawodnicy nie ukrywali też swoich obiekcji, co do jego stanu. TVP Sport poinformowało również w trakcie zawodów, że biało-czerwoni prowadzą gorączkowe rozmowy z Rene Schaeferem, dyrektorem zawodów. Bartosz Zmarzlik miał nawet zaproponować, aby ten przejechał się motocyklem po torze, gwarantując zarazem, że z chęcią mu go udostępni.
Wiadomo, że nie są to zawody o czapkę śliwek, tylko Drużynowe Mistrzostwa Europy. Dyrektor sportowy mówi, że nie możemy przedłużać równania, bo jest transmisja w telewizji. Ja się pytam, gdzie jest tutaj priorytet: zdrowie zawodników czy live w TV? Nie rozumiem tego kompletnie. Trzeba naprawić to, co zostało niedopracowane. Chcemy, aby to było widowisko, a nie wyścigi traktorów.
Mówił wyraźnie podirytowany Kacper Woryna, rezerwowy reprezentacji Polski.
Polska kontrola
Trzecia seria startów przyniosła ze sobą przebudzenie Patryka Dudka. Reprezentant Polski odnalazł prędkość, co pozwoliło ponownie odskoczyć rywalom w klasyfikacji. W biegu 12. w ramach rezerwy taktycznej pojechał Robert Lambert, ale nie przełożyło się to na dobrą zdobycz punktową, ponieważ Brytyjczyk dojechał na metę dopiero jako trzeci. Podobne ruchy taktyczne miały miejsce w obozie duńskim, lecz i w tym przypadku nie przyniosły one oczekiwanych efektów.
Dalsza rywalizacja stała pod znakiem zyskiwania kontroli nad przebiegiem zawodów przez Polaków. W 16. gonitwie dnia biało-czerwoni zapewnili już sobie zwycięstwo w całym turnieju, a kibicom pozostało jedynie obserwowanie potyczki o drugie miejsce pomiędzy Wielką Brytanią a Danią. W rywalizacji o medale kompletnie jednak nie liczyli się Szwedzi, którzy zdołali wygrać zaledwie jeden bieg w przeciągu całych zawodów.
Ostatecznie to na szyjach reprezentantów Danii zawisły srebrne medale, mimo że nie mogli być tego pewni aż do ostatniego wyścigu. Przed ostatnim biegiem Brytyjczycy tracili do Duńczyków dwa punkty, a straty nie udało im się odrobić, ponieważ Lambert zdołał pokonać jedynie Patricka Hansena i zdobył jeden punkt.
Pech Madsena
Leon Madsen ukończył zawody w nienajlepszym humorze. W dwóch startach zdobył trzy punkty, jego jazda natomiast sprawiała wrażenie, jakby zdecydowanie brakowało mu prędkości. Kibice zgromadzeni na „Golaju” mocno się zdziwili, gdy spiker zawodów poinformował, że w 12. biegu lidera reprezentacji Danii zastąpi Frederik Jakobsen. Trudno jednak argumentować zastosowanie za zawodnika rezerw taktycznych jego słabą dyspozycją, skoro Madsen nawet nie zdążył dobrze „wjechać się” w zawody.
Początkowo przypuszczano, że to nic innego, jak taktyczne roszady w zespole duńskim, podyktowane dobrym występem Jakobsena w 5. gonitwie dnia. Ruch mógł być zrozumiały, gdyby nie to, że kibice już do końca zawodów nie zobaczyli Madsena na torze. Powodem takiego obrotu spraw prawdopodobnie było to, że zawodnika użądliła pszczoła.
Na antenie TVP Sport Duńczyk zdradził, że cała sytuacja miała miejsce w parku maszyn, kiedy prowadził rozmowę z Maciejem Janowskim. Ostatecznie reprezentant z kraju Hamleta zakończył swój występ w turnieju zaledwie po dwóch startach.
Punktacja
1. Reprezentacja Polski – 47 pkt.
Patryk Dudek – 11 (0, 2, 3, 3, 3)
Maciej Janowski – 7 (3, w, 1, 2, 1)
Janusz Kołodziej -15 (3, 3, 3, 3, 3)
Bartosz Zmarzlik – 14 (3, 3, 3, 3, 2)
Kacper Woryna – 0 (ns.)
2. Reprezentacja Danii – 28 pkt.
Leon Madsen – 3 (1, 2, -, -, -)
Patrick Hansen – 6 (2, 1, 2, 1, 0)
Anders Thomsen – 7 (0, 3, 1, 2, 1)
Rasmus Jensen – 6 (1, -, 2, 1, 2)
Frederik Jakobsen – 6 (3, 0, 0, 3)
3. Reprezentacja Wielkiej Brytanii – 27 pkt.
Robert Lambert – 10 (2, 2, 3, 1, 1, 1)
Daniel Bewley – 11 (2, 1, 2, 3, 3)
Adam Ellis – 2 (1, 1, -, 0, 0)
Chris Harris – 4 (2, 0, 1, 1, 0)
Tom Brennan – 0 (ns.)
4. Reprezentacja Szwecji – 18 pkt.
Jacob Thorssell – 4 (0, 2, 0, 2, d)
Fredrik Lindgren – 8 (1, 1, 2, 2, 0, 2)
Filip Hjelmland – 0 (ns.)
Oliver Berntzon – 4 (3, d, 0, d, 1)
Kim Nilsson – 2 (0, 0, 0, 2)
Bieg po biegu:
1. (65, 76) Zmarzlik, Bewley, Jensen, Thorssell – (1:0:3:2)
2. (65, 37) Kołodziej, Lambert, Lindgren, Thomsen – (1:1:6:4)
3. (66, 11) Berntzon, Hansen, Ellis, Dudek – (3:4:6:5)
4. (65, 00) Janowski, Harris, Madsen, Nilsson – (4:4:9:7)
5. (66, 10) Jakobsen, Dudek, Lindgren, Harris – (7:5:11:7)
6. (66, 38) Thomsen, Thorssell, Ellis, Janowski (w/u) – (10:7:11:8)
7. (64, 95) Zmarzlik, Lambert, Hansen, Nilsson – (11:7:14:10)
8. (65, 42) Kołodziej, Madsen, Bewley, Berntzon (d) – (13:7:17:11)
9. (64, 92) Lambert, Jensen, Janowski, Berntzon – (15:7:18:14)
10. (64, 81) Dudek, Bewley, Thomsen, Nilsson – (16:7:21:16)
11. (65, 53) Kołodziej, Hansen, Harris, Thorssell – (18:7:24:17)
12. (65, 26) Zmarzlik, Lindgren, Lambert, Jakobsen – (18:9:27:18)
13. (65, 93) Zmarzlik, Thomsen, Harris, Berntzon (d) – (20:9:30:19)
14. (65, 21) Kołodziej, Lindgren, Jensen, Ellis – (21:11:33:19)
15. (63, 92) Bewley, Janowski, Hansen, Lindgren – (22:11:35:22)
16. (66, 09) Dudek, Thorssell, Lambert, Jakobsen – (22:13:38:23)
17. (66, 52) Jakobsen, Nilsson, Janowski, Ellis – (25:15:39:23)
18. (66, 27) Dudek, Jensen, Berntzon, Harris – (27:16:42:23)
19. (64, 69) Bewley, Zmarzlik, Thomsen, Thorssell (d) – (28:16:44:26)
20. (65, 44) Kołodziej, Lindgren, Lambert, Hansen – (28:18:47:27)
NCD: 63,92 Daniel Bewley w biegu 15. – nowy rekord toru
Sędzia: Alex Lyatosinskyy
***
Po więcej ciekawych tekstów ze świata sportu zapraszamy tutaj –> https://meteor.amu.edu.pl/programy/sport/
