17 lutego tego roku w Teatrze Polskim odbyła się premiera spektaklu ,,Macocha” w reżyserii Błażeja Biegasiewicza. Czteroosobowa obsada, w skład której wchodzą Ewa Szumska, Kornelia Trawkowska, Dominika Markuszewska oraz Konrad Cichoń, przedstawiła stereotyp macochy, a także podjęła próbę jego zdekonstruowania. Spektakl porusza także wiele innych aspektów motywu macochy, matki oraz relacji między macochą a jej pasierbem.
Czy ona nie zrobiłaby tego lepiej? – macocha i jej gonitwa myśli
Spektakl od podszewki analizuje rolę, uczucia i charakter macochy. Trzy twarze, osobowości macochy obrazują trzy postaci – czyli jedna Marlena pojawia się w trzech wydaniach, które różnie się razem dogadują. Jednak każde oblicze Marleny jest pełne kompleksów. Ważnym wątkiem spektaklu jest ciągłe porównywanie się Marleny do dawnej żony jej męża – tej doskonałej, nieskazitelnej ,,eks”, która niby już nieobecna, tak naprawdę duchem nadal jest w domu. Zna, Bóg wie ile, języków. Dziesięć i dwa języki programowania. Marlena czuje się przez to mało ważna, gorsza. Czuje się nikim dla swojej pseudorodziny. Bo w końcu nie jest matką i nie chce nią być, ale też pragnie przejąć jej rolę jednocześnie. Czy jest aż taka zła? Czy przypomina tą bajkową złą czarownicę? A może posiada jednak swoją ludzką stronę?
Spektakl pokazuje również smutne i prawdziwe emocje oraz realia relacji macochy i jej pasierba. Co oni do siebie czują? Pewnie sami do końca nie wiedzą. Jednak negatywne emocje do drugiej strony na pewno nie są im obce, a szacunek między nimi jest, jak to w życiu, wątpliwy. Czy jest to wszechobecna nienawiść, czy może są w stanie dotrzeć do siebie, zrozumieć się i wybaczyć sobie?
Uczucia matki
Ta sztuka teatralna zgłębia również postać matki oraz jej uczucia. Matki, które czują się złym stróżem, kimś mało ważnym i tą nieprzyjaciółką nie są rzadkością i pojedynczymi, odosobnionymi przypadkami. To tylko część przekazu…
Poza tym spektakl zgłębia motyw kobiety pracującej, a raczej przepracowanej.
Przedstawia niekończący się strumień obowiązków matki czy macochy. Nie ma ona w tym pędzie chwili dla siebie lub na złapanie oddechu. Idzie z pracy do pracy i działa jak maszyna. Moim zdaniem ta sztuka teatralna bardzo ciekawie obrazuje ten wątek, a właściwie problem.
,, – Nadal kochasz?
– Czasem tak, czasem nie…”
Chciałabym podkreślić, że spektakl jest pełen pięknych metafor i sentencji, prawd życiowych. Przykładowo porównanie małżonki do wyschniętego drzewa, które dawniej dawało dorodne owoce. Niestety nie było podlewane, ale przetrwa. Jest również piękna metafora ptaka. Nie będę jednak zdradzać, co ma przekazać ani jej opisywać. Dowiedzcie się sami!
Między młotem a kowadłem
Nie jest zapewne dla nikogo zaskoczeniem, że ojciec, w takiej sytuacji może być rozdarty. Może nie wiedzieć kogo wybrać, syna czy ukochaną. A przecież obie strony takiego wyboru od niego oczekują. Właściwie co by nie zrobił, zawsze któraś ze stron i tak poczuje się poszkodowana oraz zaniedbana. Poczuje, że jest jej odbierana jej własność. W końcu pasierb i jego macocha nie będą się dzielić ojcem. Taka opcja nie wchodzi w grę!
Warto się wybrać do teatru!
Sztuka niesie przesłanie, porusza i daje do myślenia. Warto zwrócić również uwagę na ładną oprawę tej sztuki: za muzykę odpowiadał Łukasz Rogacki a za scenografię i kostiumy Alicja Kolińska. Ciekawe, groteskowe kostiumy i doskonała gra aktorska umilą wieczór każdemu spragnionemu artystycznych wrażeń. Widzom nie zabraknie również elementu muzycznego, w dobrym wydaniu. Nie chcę za dużo zdradzać, ale opracowanie muzyczne jest bardzo udane i nie zabraknie również śpiewu.
Moim zdaniem postać Marleny jest daleka od ideału. Jednak trzeba przyznać, że spektakl unaocznia, że właściwie rola macochy sprowadza się do braku praw, narzędzi i wiedzy. Zachęcam wszystkich do wybrania się na ,, Macochę”!
Po więcej ciekawych tekstów ze świata kultury zapraszamy tutaj – meteor.amu.edu.pl/programy/kultura
ZUZANNA TURKIEWICZ
