Leopold Staff nazywany jest poetą trzech pokoleń, ponieważ tworzył swoje dzieła od epoki Młodej Polski poprzez Dwudziestolecie międzywojenne aż do okresu po II Wojnie Światowej. Jego poezja jest niezwykle różnorodna i uniwersalna i trafia do różnych pokoleń. Urodził się 14 listopada 1878 roku we Lwowie, a zmarł 31 maja 1957 roku – w tym roku obchodzimy 65. rocznicę śmierci tego wybitnego pisarza.
W porównaniu do innych poetów czy artystów tamtego okresu Staff wiódł spokojne i porządne życie. Studiował medycynę i prawo na uczelni we Lwowie, a następnie filozofię oraz filologię. W 1901 roku wydaje swój pierwszy tomik pt. Sny o potędze. W 1920 roku Staff ożenił się, a także wychowywał córkę swojego zmarłego brata. Jego twórczość zostaje bardzo dobrze przyjęta. Zostaje także uhonorowany różnymi nagrodami i odznaczeniami. Sielanka nie trwała cały czas, ponieważ pisarz w pewnym momencie borykał się z brakiem pieniędzy, a przeżycia związane z II Wojną Światową zmieniają wydźwięk i tematykę jego twórczości.
Staff i jego twórczość
Bardzo ważnym wierszem, który otworzył mu drzwi do kariery, był utwór pt. Kowal. Ma bardzo metaforyczne przesłanie – pozornie myślimy, że mowa w nim o pracy kowala. Jednak Staff porównuje pracę pisarza do pracy kowala: kruszce w piersi to słowa, ciężka praca to tworzenie kolejnych strof. U Staffa bardzo często podmiotem lirycznym jest silna I niezależna jednostka – w tym przypadku kowal porównany do poezji i poety.
Deszcz jesienny to jednej z najbardziej popularnych wierszy Staffa z okresu Młodej twórczości. Jest to przykład melancholijnej, nastrojowej poezji, w której pojawia się dużo powtórzeń, a nawet refren. Jesień, padający deszcz, szaruga i mrok odzwierciedlają ten smętny nastrój. W jego poezji nie brakuje także symboli oraz refleksji.
Różnorodność poezji Staffa
W pewnym momencie swojej twórczości Staff zaczął pisać o prostych sprawach z życia codziennego. Zachwycał się naturą i życiem na wsi. Przykładem takiej twórczości jest m.in. tomik Ścieżki polne. Słynął także z konstruowania zaprzeczeń, zestawia ze sobą zupełnie skrajne emocje – tak dzieje się w wierszu pt. O słodyczy cierpienia. W jego poezji nie ma ucieczki od smutku i cierpienia, lecz poeta podkreśla, że właśnie cierpienie sprawia, iż człowiek staje się silniejszy. Trzeba wyciągać wnioski z trudnych sytuacji i budować swoją siłę.
W dojrzałej twórczości Staff prezentuje swoje mądrości życiowe. Nadal zachwyca się pięknem świata i naturą, np. w wierszu Wysokie drzewa. Jednak najważniejszą cechą tego okresu twórczości jest fakt, iż pisarza w zupełności zaakceptował fakt przemijania i śmierci. Czas harmonii, pogodzenia się z przemijaniem i spokoju w literaturze kończy się wraz z II Wojną Światową. W wierszach powojennych dominuje doza niezrozumienia, przerażenia i niepewności.
Jak widać, twórczość Leopolda Staffa jest bardzo różnorodna. Można pokusić się o stworzenie, że odzwierciedla jego nastrój, styl życia i priorytety. Przede wszystkim jest to poezja ponadczasowa i aktualna nawet w naszych czasach. Każdy wyniesie z niej morał dla siebie.
Po więcej ciekawych tekstów ze świata kultury zapraszamy tutaj – meteor.amu.edu.pl/programy/kultura/
