Festiwal filmowy w Cannes pozostaje niezmiennie jednym z najważniejszych wydarzeń w roku dla miłośników kina. Nazywany filmowym odpowiednikiem literackiej Nagrody Nobla już po raz 75. zapełnił francuską miejscowość w dniach 17-28 maja 2022. Wśród projekcji tegorocznej edycji nie zabrakło znanych nazwisk, polskich akcentów, a nawet małych powrotów do przeszłości. Plakatem i motywem festiwalu został film The Truman Show z 1998 roku. Tak jak jego główny bohater przechodzi długą drogę, aby odkryć prawdę o świecie, tak samo festiwal odkrywa prawdziwe twarze artystów przekraczających jego progi.
Jury, honorowe nagrody i wsparcie w czasie wojny
W tegorocznym jury Konkursu Głównego pojawiło się kilka nazwisk, które w ciągu ostatniego roku kojarzyły się z głośnymi produkcjami. Wśród nich znalazła się brytyjska aktorka Rebecca Hall, którą w polskich kinach można było zobaczyć w horrorze Dom Nocny czy Godzilla vs. Kong, oraz pochodząca ze Szwecji Noomi Rapace, znana z filmu Lamb. Obok nich pojawiła się również reprezentantka włoskiego kina Jasmine Trinca i indyjska gwiazda Deepika Padukone. Przedstawicielami męskiej części jury zostali amerykański aktor Jeff Nichols oraz reżyserzy – Francuz Ladj Ly, Irańczyk Asghar Farhadi, a także skandynawski Joachim Trier. Na czele ich wszystkich zasiadł, również pochodzący z Francji, aktor Vincent Lindon, znany m.in. z zeszłorocznego zwycięzcy Titane.
Dodatkowym akcentem festiwalu stał się hołd dla Toma Cruise’a, którego film Top Gun: Maverick miał swoją premierę w Cannes. Aktor został wówczas nagrodzony honorową Palmą d’Or. Podobną statuetkę, za całokształt twórczości, otrzymał również Forest Whitaker.
Nie zabrakło także solidarnościowych motywów z Ukrainą. Podczas festiwalu można było zobaczyć aż dwa filmy ukraińskich twórców, a dodatkowo do oficjalnej selekcji dołączony został głośny dokument Mariupol 2, którego twórca został zabity przez Rosjan w Mariupolu.
Najwięksi zwycięzcy w Cannes
Najważniejsza nagroda – Złota Palma za najlepszy film przypadła w tym roku produkcji Triangle of Sadness. Dzieło Rubena Östlunda to satyryczna opowieść tocząca się wokół bogatych rozbitków na bezludnej wyspie. W rolach głównych m.in. Woody Harrelson i Harris Dickinson.
W porównaniu do ubiegłorocznej edycji, w Konkursie Głównym pojawiło się więcej mniej znanych do tej pory produkcji. Nie zabrakło jednak również głośnych propozycji, takich jak nowe filmy Davida Cronenberga czy Chan-wook Parka – Crimes of the Future oraz He-eo-jil Kyeol-sim. Wśród pozostałych nominowanych znalazło się jeszcze osiemnaście innych produkcji. Wszystkie tytuły konkursu to: Armageddon Time, Beu-ro-keo, Closer, Boy from Heaven, Frère et soeur, Holy Spider, Io, Le otto montagne, Leila’s Brothers, Les Amandiers, Nostalgia, R.M.N., Showing Up, Stars at Noon, Tori et Lokita, Tourment sur les îles, Un petit frère oraz Zhena Chaikovskogo.
Miano najlepszego aktora i aktorki otrzymał Kang-ho Song oraz Zar Amir-Ebrahimi. Z kolei najlepszy scenariusz przyznano filmowi Boy from Heaven, a najbardziej docenionym reżyserem został Chan-wook Park. Jako film krótkometrażowy uznanie zdobyło 15-minutowe The Water Murmurs. Podwójnie pojawiła się również nagroda ex aquo. Przyznano tak Grand Prix dla Closer oraz Stars at Noon, a także Nagrody Jury dla Le otto montagne oraz Io. Pulę najważniejszych nagród zamknęła Camera d’Or wręczona twórcom War Pony.
Polskie akcenty
O polskich akcentach podczas 75. festiwalu w Cannes dowiedzieliśmy się wraz z ogłoszeniem składu jury Un Certain Regard. W składzie zasiedli przedstawiciele Włoch, Francji, Ameryki, Wenezueli, a także Polski. Wśród nich pojawiła się aktorka Joanna Kulig, której międzynarodowa rozpoznawalność znacznie urosła w ciągu ostatnich kilku lat.
W tej samej sekcji konkursowej wyświetlany został również polski film. Anglojęzyczny debiut Agnieszki Smoczyńskiej – Silent Twins, opowiadający historię sióstr, które postanowiły przestać komunikować się ze światem zewnętrznym poza sobą.
Najważniejszym momentem została jednak chwila, w której Jerzy Skolimowski otrzymał Nagrodę Jury za swój film Io. Opowieść poświęcona osiołkowi rozpoczyna się w jednym z polskich cyrków, a kończy się na włoskich rejonach. Produkcja została okrzyknięta sugestywnym obrazem relacji społecznych i przemian kulturowych współczesnego świata, a także mozaiką ludzkich zachowań wobec bezbronnych zwierząt.
Po więcej ciekawych tekstów ze świata kultury zapraszamy tutaj ->meteor.amu.edu.pl/programy/kultura/
