Chimera to tytuł tegorocznej edycji Ofensywy Teatralnej. Festiwal od lat gromadzi w Poznaniu twórców teatrów niezależnych z drugiego końca kraju. Dzięki temu udowadnia, że środowiska teatralnego nie dzielą granice powiatów ani województw. Tegoroczna, ósma edycja festiwalu odbyła się w dniach 1-3 kwietnia. Uczestnicy wydarzenia mieli możliwość nie tylko zasiąść na widowni, ale również wziąć udział w warsztatach teatralnych. Wydarzenie powstało dzięki dofinansowaniu ze środków budżetowych Miasta Poznania.
Festiwal rozpoczął się w piątek, 1 kwietnia wernisażem wystawy pt. Chimera, która prezentowała prace studentów grafiki artystycznej i warsztatowej Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Można ją było podziwiać w siedzibie Teatru Ósmego Dnia przy ul. Ratajczaka 44 przez cały weekend. W sobotę 2 kwietnia uczestnicy mieli możliwość obejrzeć na scenie Teatru Ósmego dnia cztery przedstawienia w wykonaniu Wojciecha Tremiszewskiego, Teatru Tańca EGO VU oraz Magdaleny Bochan-Jachimek.
Gryfiński Teatr Tańca czaruje
Tego wieczoru miałam przyjemność zobaczyć dwa przedstawienia w wykonaniu Teatru Tańca EGO VU. Od 2011 roku pod tą nazwą instruktorka i choreografka Eliza Hołubowska gromadzi w Gryfinie aktorów i tancerzy, tworząc tym samym hybrydę teatru tańca z teatrem offowym z prawdziwego zdarzenia. Pierwszy z prezentowanych spektakli pt. Umbra to solowa choreografia Elizy Hołubowskiej oparta na tańcu współczesnym. Drugi, Pora Relaksu, to przedstawienie w reżyserii Hołubowskiej z udziałem aktorów Teatru Tańca EGO VU.
Umbra, czyli cień
Umbra to taneczny monodram, podczas którego autorka już w pierwszych sekundach zabiera widza w podróż do odległych zakątków swojego świata. Ze względu na charakterystykę spektaklu tanecznego, który serwuje nam niezwerbalizowaną treść, jako widzowie mamy olbrzymią wolność interpretacji. Tak było też w tym przypadku.
Eliza Hołubowska zaprezentowała niesamowitą choreografię oraz bezdyskusyjny kunszt taneczny i aktorski poprzez niemal organiczną pracę z rekwizytem w postaci plastikowego klosza. Rekwizyt ten był na tyle niestandardowy, że pozwolił uniknąć banalnego przekazu, pozostawiając tym samym widowni pole do refleksji. Spektakl w swojej minimalistycznej oprawie, wzmocnionej światłem i muzyką zapewnił widzom wiele wrażeń. Sama aktorka za pomocą hipnotyzującej choreografii opowiedziała historią równie emocjonującą co uniwersalną.
Miejsce w systemie | Miejsce systemu
W przypadku przedstawienia pt. Pora Relaksu od strony technicznej mamy do czynienia z sytuacją niemalże odwrotną. Zamiast jednej aktorki na scenie pojawia się siedem osób, minimalistyczną scenografię zastępują pełne kostiumy i liczne rekwizyty. W pierwszych minutach widz zostaje zaproszony na krótki film. Dzięki niemu poznaje kontekst i może domyślić się (mniej-więcej), w jakim miejscu i czasie się znalazł.
W zsynchronizowanej choreografii wzbogaconej o wizualizację i piosenki, aktorzy opowiadają historię życia w PRL-u. Atmosfera przedstawienia sprawia, że z tyłu głowy kołacze się słowo „system”, czego następstwem jest pytanie o miejsce człowieka w systemie i miejsce systemu w życiu człowieka. Podobnie jak w przypadku spektaklu tanecznego Elizy Hołubowskiej aktorzy Teatru Tańca EGO VU zafundowali publiczności niezwykle dopracowany spektakl zarówno pod względem przygotowania, jak i wykonania.
Ofensywa Teatralna od lat dba o to, żeby poznańska publiczność miała możliwość poszerzyć swoje horyzonty i zapoznać się z twórczością teatrów alternatywnych spoza własnego podwórka. Obrazy, jakie mieliśmy okazję zobaczyć tego wieczoru, pozostaną z nami na dłużej. Kolejna edycja festiwalu — tegoroczna Chimera — okazała się sukcesem, który mam nadzieję, powtórzy się za rok.
OLGA SZYGENDA
Po więcej ciekawych tekstów ze świata kultury zapraszamy tutaj ->meteor.amu.edu.pl/programy/kultura/
