Inne uniwersum, język tańca połączony z językiem migowym, motywy zwierzęcości, czy oniryzm to tylko niektóre elementy sztuki pt. Więc idź, są (wszech)światy inne niż ten autorstwa CHER. Ten unikalny pokaz przenosi widzów w świat jak z koszmarów, również poprzez bezpośrednią interakcję z nimi.
W sobotę, 1 czerwca, o godzinie 12:00 w Studiu Teatralno- Aktorskim STA odbył się pokaz tańca pod tytułem Więc idź, są (wszech)światy inne niż ten. To niecodzienne widowisko w wykonaniu słuchaczy Studia. Za choreografię i zamysł odpowiada CHER (Scheherezade Kondratowicz). Twórczyni połączyła wiele ciekawych, nowatorskich pomysłów artystycznych w jedną sztukę, w dwóch aktach.
Podróż po różnorodności
Sam tytuł tego przedstawienia przykuwa uwagę. Z pewnością wielu z nas pragnie czasem uciec od rzeczywistości w abstrakcję. Jak tłumaczy choreografka – wszystkie postacie są postacią „ja” z innych wszechświatów, ponieważ punktem wyjścia przy tworzeniu pokazu był motyw „ja jako ktoś inny”. W pokazie pojawia się planeta przeszłość oraz przyszłość. Poza tym cała sztuka została stworzona na kształt snu. Oglądając, można poczuć, jakby się śniło na jawie. Jednak sen zaproponowany widowni nie jest optymistyczny. To koszmar.
Spektakl autorstwa CHER – język zrozumiały dla wszystkich
Autorka tego performance-u zainspirowała się językiem migowym. Spektakl jest inkluzywny – pomysłodawczyni zwraca się do wszystkich (w końcu język tańca również jest językiem uniwersalnym). Artystce jest łatwiej komunikować ruchem niż poprzez mowę. Postacie odtworzyły coś w rodzaju wiersza. „Ja dziecko”, „ja w żałobie” „ja biały”, czy „ja uśmiercona” to przykładowe frazy, jakie padły. Wybrane słowa miały oddawać naszą różnorodność i wielowymiarowość koncepcji. Poza tym można liczyć na zwroty akcji. Sztuka nie jest monotonna i jednostajna. Nie zabrakło także motywów zwierzęcości, które miały odczłowieczyć aktorów – zdehumanizować ich.
Burzenie czwartej ściany
Spektakl przełamywał czwartą ścianę. Tancerze grali z widownią. Poza dosłownymi zwrotami do widzów tancerze znaleźli się między nimi na widowni oraz zabrali niektórych z nich na scenę. Oprócz tego, w tej interakcji pomogły liczne rekwizyty. Widzom przekazano światło, symbolizujące wypalającą się gwiazdę oraz pokazano lustro, zmuszając ich do spojrzenia w swoje odbicie. CHER chciała, żeby widownia poczuła, że też w pewnym sensie gra oraz przybiera różne role.
Piękny makijaż sceniczny
Twórcom udało się stworzyć wyjątkowy klimat. Muzyczna oprawa spektaklu jest ciekawa. Brzemienia są specyficzne, ale faktycznie przenoszą widownię w inny świat. Tak samo, jak różnorodne oświetlenie. Natomiast w moim odczuciu kostiumy nie dorównują w pełni choreografii, czy światłu (Natalia Zawrot). Jednak koncepcja jest ciekawa- są one obdarte tak jak ludzie (zarówno ci na scenie, jak i widowni). Zupełnie inaczej oceniłabym makeup sceniczny tancerzy (UniCat) – robi duże wrażenie, pasuje do całości, a przy tym jest estetyczny. Warto wspomnieć, że niecodziennych rekwizytów również nie brakuje.
CHER – jak wykrzesać duże pokłady potencjału?
Jeśli chodzi o choreografię i jej wykonanie, to można zapomnieć momentami, że nie wszyscy artyści na scenie zajmują się tańcem profesjonalnie. Co prawda niektórzy artyści szczególnie przyciągają uwagę, ale nie widać, żeby inni znacznie od nich odstawali. Choreografia została dobrze dopasowana do umiejętności wykonawców
Staram się znaleźć w każdym indywidualny ruch. Wtedy tancerze mogą zostać w swojej jakości, żeby ją dopracować, albo też wspólnie ze mną nauczyć się poruszać w inny sposób. Muszę przyznać, że każdy dał dużo od siebie. Oprócz tego szukam osób, które dzięki swojemu doświadczeniu mogą poprowadzić grupę oraz pomagam osobom, które dopiero zaczynają przygodę z tańcem.
CHER
Ruchy zawarte w tej sztuce odbiegają od klasycznych schematów tanecznych, są bardzo nietypowe. Jednocześnie pobudzają wyobraźnię. W moim odczuciu dopracować można by synchronizację.
Sedno spektaklu – jego przesłanie
Obróć się, obróć.. Kto jest za Tobą? TY! – to właśnie myśl przewodnia tego performance-u. Pokaz zabiera widza w podróż po planecie ja, w podróż w głąb siebie. CHER chciała podkreślić, że wszyscy jesteśmy tacy sami. Kiedy widz otrzymuje światło (w postaci małej, sztucznej lampki) i przekazuje je dalej, osobie obok, oddaje wraz z nim drugiej osobie cząstkę siebie. Spektakl jest bez dwóch zdań czymś nowym, niepowtarzalnym. Zabiera widza w inny świat oraz może być inspiracją pod względem kreatywności.
Autorka: Zuzanna Turkiewicz
Po więcej ciekawych tekstów ze świata kultury zapraszamy tutaj – meteor.amu.edu.pl/programy/kultura
