źródło: Fundacja Okularnicy
Zielono jak u Osieckiej
Prowadzi: Michalina Maciaszek
W pierwszym wydaniu Impresariatu po wakacjach zapraszam na spotkanie z twórczością Agnieszki Osieckiej – poetki i tekściarki, która we wtorek, 09.10.2018 r., obchodziłaby swoje 82 urodziny.
Ja nie chcę spać, Małgośka, Okularnicy, Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma… Każdy zna te utwory – są to tzw. evergreeny, czyli piosenki wiecznie młode, wieczne aktualne. Nie sposób w kilku słowach opowiedzieć o Agnieszce Osieckiej, ponieważ była to osoba tak barwna, że nawet najbliżsi nie potrafili odpowiedzieć na pytanie, kim właściwie była. Ktoś kiedyś napisał, chyba Krystyna Janda, że dla niej była słodko-gorzka i w związku z tym wymykała się wszelkim definicjom.
Urodziła się ona 9 października 1936 r., czyli tuż przed II wojną światową. Po latach wspominała, że z tego czasu pamięta tylko wybuch Powstania Warszawskiego i obraz zniszczonej Warszawy. Jej ojcem był ceniony pianista – Wiktor Osiecki. Napisała ponad 2 000 piosenek, które nie tylko wielokrotnie nagradzane były na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, ale też śpiewane na ulicach miast przez publiczność z całej Polski.
Zmarła 7 marca 1997 r. w Warszawie. A po jej śmierci 28 czerwca 1997 r., przyjaciele poetki na czele z Magdą Umer, zorganizowali koncert Zielono mi, podczas XXXIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.
